Terug thuis en GESLAAGD!

De terugvlucht ging voorspoedig, eerst korte vlucht van Denpasar naar Singapore, daar ff allemaal eruit, alle handbagage mee eruit, bij de gate ernaast opnieuw door de metaal check, riem uit, bergschoenen uit, flesje water inleveren en half uurke later weer boarden haha.

Tijdens deze korte stopover, stond een paar meter van ons vandaan de mannelijke helft van een russisch stelletje zich nogal druk te maken over iets en hij liep een paar keer naar een beveiliger met zijn boarding pass om iets te vragen maar hij kreeg niet het antwoord dat hij wilde want hij bleef maar driftig stampvoeten, zijn vriendin probeerde hem wat te kalmeren maar dat lukte niet echt. Ik zei tegen Peter dat ik hoopte dat hij zich koest zou houden tijdens de vlucht, je zou er maar naast zitten!

Terug op onze stoelen in rij 38 was de stoel naast mij leeg, er lag alwel een tablet dus helaas geen vrije stoel naast ons, nee, naast mij plofte even later die driftige rus neer en zijn vriendin zat aan de andere kant van het gangpad, chips heb ik weer!

Maar hij heeft zich redelijk rustig gedragen tijdens de vlucht dus dat viel gelukkig mee.

Half 8 geland gisterenochtend op Schiphol, flink eind lopen van gate E22 naar de bagageband, de rugzakken waren er heel snel, fleece vest eruit want het is hier een stuk kouder, meteen de pendelbus van onze parking gebeld. Busje komt zo! En dat klopte ook, want om 9 uur stapten we in de auto en om 10 uur waren we thuis.

Om Tjitte te verrassen stonden we 12.15 uur bij zijn school te wachten, hij was dolblij om zijn zus weer te zien, hij had haar wel gemist.

Vandaag, woensdag de 14e, een hele spannende dag voor Pollewopke (en voor ons) en om 5 uur kwam dan eindelijk het telefoontje: GESLAAGD!!! De vlag mag uit en we zijn allemaal supertrots op Pollewopke. Ook Freek is geslaagd voor VWO dus die feliciteren we ook bij deze!

Dit is meteen het einde van ons reisverslag, bedankt voor het met ons mee reizen en jullie leuke reacties en nieuwtjes, daar kijken we altijd naar uit.

Lieve groetjes van Pollewopkeq, Peter en Yvonne

PS Vraagje aan Wout, wij zijn benieuwd, mag bij Devi de vlag ook uit, is hij geslaagd?

Relaxen in Kuta

De laatste dagen in Kuta relaxen we voornamelijk en bruinen we bij aan het zwembad of op het strand, de geplande excursie naar Tanah Lot (tempel in zee) bij sunset besluiten we niet te doen na het lezen van de Lonely Planet. Die heeft het over tourist trap, drukte van jewelste en de rij van ontelbare verkopers waar je 2x doorheen moet. In de ochtend voor 12 uur zou het te doen zijn qua drukte en omdat de verkopers dan nog slapen, nou ja misschien een volgende keer.

Onze surfing girl heeft nog wel een vol programma door de surflessen elke dag.

Heerlijk rustig is het nog op het strand en op zee bij de vroege surfles van 7 uur, de zon zit nog achter de bomen, alles start langzaam op (hati hati), ieder veegt zijn stukje strand schoon, zet nieuwe offermandjes neer en zet stoelen, ligbedjes en parasols klaar voor de mensen die gaan komen. Er worden zakken ijs gebracht voor de grote koelboxen voor de drankjes en dan zijn ze klaar voor een nieuwe dag.

Gelukkig komt er steeds meer bewustwording voor de hoeveelheid afval die overal neer gegooid wordt op dit eiland, want dit kan toeristen er in de toekomst van weerhouden om dit eiland te bezoeken. De educatie moet beginnen bij de jongste generatie, er is een cultuuromslag nodig want mensen vinden het nu heel normaal om alles zomaar op straat weg te gooien.

We maken een lange strandwandeling in noordelijke richting, je kunt hier km's lopen en overal staan zonnebedjes, stoelen en parasols, er is hier genoeg te zien. De zee is hier minder geschikt om te zwemmen döor de golven maar des te beter om te surfen en daar komt iedereen op af.

Einde van de middag, vanaf uur of 5 wordt het een stuk drukker op het strand, de lokale bevolking komt dan ook en samen met de toeristen wacht iedereen op de zonsondergang in zee zo rond 6 uur, het is dan ineens heel snel donker.

Morgen dan toch echt de laatste dag, we vliegen pas 's avonds en dan landen we dinsdagochtend op Schiphol.

Woensdag is een spannende dag want dan hoort Stacy of ze geslaagd is voor de Havo!!

Iedereen bedankt voor het mee reizen met ons en voor jullie leuke reacties, het is heel leuk om dingetjes uit "Blanda" (Nederland) terug te horen.

Surfing girl

Redelijk geslapen de 1e nacht in Secret Garden Inn want de bedden zijn hhhard, we starten met een eigen nescafeeke voor onze bungalow in de vroege ochtendzon, want we hebben een waterkoker, heerlijk, er is verder nog niemand te zien op de 2e verdieping waar wij zitten. Van over de rand kijken we zo op het zwembad.

Na een lekker ontbijtje met vers fruit en toast met een eitje, gaan we richting strand. De golven zijn een stuk hoger dan gisterenmiddag en ze rollen met veel kabaal op het strand af. We wandelen een stuk langs het strand en zien de ervaren surfers aan het werk. We hebben afgesproken met een surfleraar dat Pollewopke vanmiddag begint als het eb wordt en de golven wat rustiger zijn. Rustig liggen op het strand is er hier in Kuta niet bij, er komen voortdurend verkopers voorbij of mensen die je willen masseren, manicuren, hennep tattoo willen maken of haren willen invlechten. De verkopers willen graag sarongs, armbandjes, ijs, fruit, vliegers, kruisboog, zonnehoedjes, ringen, kokosnoten en weet ik al niet meer, aan ons kwijt. Maar als je bij 1 wat koopt dan loopt het de hele dag storm bij je want de verkopers zien alles van elkaar en dan komen ze in grote getalen bij je staan en gaan niet meer weg. Dus hoe hard we het ze ook gunnen, we kopen niets op het strand.

Gisteren bij het binnen rijden van Kuta zei Stacy al dat het hier net als bij ons eruit ziet qua winkels en dat ze dit geen Bali vindt. De uitstapjes naar de dorpjes, tempels en de jungle en het rondfietsen op het platteland vond ze veel mooier en daar is ook het echte Bali te zien. Wij waren blij dat te horen want we wilden haar een heel andere cultuur laten zien en beleven en dat is zeker gelukt.

De surfles begint met theorie, oftewel surfen op het droge, alles draait om 'balans'. Ze krijgt heel veel info maar de surfleraar zegt ook meteen dat ze niet teveel moet nadenken maar gewoon doen en luisteren wat hij voor aanwijzingen geeft. En dan het water in, tegelijk met een andere groep met beginnelingen. Na een paar pogingen surft ze al eventjes richting strand, ze zijn allebei enthousiast, Pollewopke natuurlijk maar ook de surfleraar. Een uurtje oefenen, een kleine pauze en nogmaals een uurtje. Dat is het voor vandaag want de knieen zijn wat rood en de moeheid slaat toe. Morgenochtend 7 uur is de volgende les!

Blue Lagoon en bat cave tempel

Vannacht heeft het behoorlijk geregend en het regent nog steeds als we opstaan, is niet erg voor een reisdag maar we willen snorkelen onderweg, hopelijk schijnt de zon aan de oostkust. Aapjes kijken onder het ontbijt blijft leuk, jammer dat we verder gaan, dit was een heerlijke plek.

Arga haalt ons op en we moeten nog langs het kantoor want zijn maat heeft vanmorgen nog ff snel een katapult gemaakt voor Peter (had hij gister om gevraagd) van guavehout. Das een superleuke verrassing, zo'n souvenir is niet te koop!

Dus wij op pad naar de Blue Lagoon, nog verbaasd over het drukke verkeer (blijkt de school net uit te zijn) toch wel een leuk gezicht kinderen in school kleding. Gevraagd aan Arga waarom dat nog is, kon hij niet goed uitleggen maar hij zei wel dat dan iedereen gelijk is! (No competition).

Aangekomen in de Blue Lagoon had Pollewop gelijk 5 vrienden, muggen wel te verstaan (heerlijk zo'n wit hapje).

Snorkelspullen geregeld en het water in, iets minder koraal, vissen waren iets groter dan in Lovina, flinke golfslag.

Na een uurtje snorkelen vonden we het wel best, tis lastig om met de zwemvliezen door de golfslag terug op het strand te komen, afdrogen en omkleden onder het genot van een cappucino (uit n zakje????) gingen we weer verder. Intussen werd het in dit stadje steeds drukker met vrachtwagens die met de pont mee wilden, we rijden het stadje uit langs een zeer lange rij, nou de laatste moet nog een pontje wachten.

Toch nog even de batcave tempel bezocht en toen op naar Kuta.

Pfff tis best westers, na aanschuiven werden we afgezet! zo dicht mogelijk bij ons hotel.

Afscheid nemen van onze geweldige chauffeur Arga en op zoek naar het volgende avontuur.

Fietsen in omgeving Ubud

Onder het ontbijt horen we een hoop gekrijs en we zien de bomen flink schudden in het apenbos, een paar seconden later komen er tientallen apen uit het bos de kant van de bewoonde wereld op via de rivier, ze hebben er de vaart in en krijsen nog steeds, het is geweldig om te zien, ze springen en klauteren overal op en langs, over stroomkabels, langs de betonnen muren, over dakens, door tuinen. Het zijn er zeker honderd. Totdat de mensen van de hotels ze in de gaten krijgen en ze de apen met water uit de tuinslang of met een katapult terug richting bos dirigeren. De hele meute draait zich om en ze keren langzaam aan weer terug richting bos, intussen hebben wij een paar mooie filmpjes gemaakt, dit was een bijzonder schouwspel tijdens het ontbijt en maak je niet zomaar mee.

Ingesmeerd tegen de zon, water mee in de rugzak, petten op en we zijn klaar voor een ochtendje fietsen in de omgeving van Ubud. We doen een halve dag ipv een hele omdat Peter nog niet helemaal de oude is. De rode fatbikes (met dikke banden) staan al klaar en omdat we ook uphill gaan hebben we e-ondersteuning hihi, vind ik stiekem ook best fijn, iets minder inspannend. Eerst ff oefenen in Bismastraat, Stacy vindt de e-bike wel wennen en vooral de handremmen vindt ze eng. Komt vanzelf goed, kwestie van ff wennen zeggen wij! Tis rechts schakelen en links de e-ondersteuning meer of minder mee laten werken. Inderdaad ff oefenen en we kunnen op weg, oh ja en we moeten niet vergeten dat we links moeten rijden. De gids voorop en we zijn weg, we steken de drukke Raya Ubud over en we beginnen aan een steil en smal pad richting rijstvelden, af en toe een tegenligger en we komen ook een aantal wandelaars tegen. Leuke route, soms beetje modderig en als de gids plotseling remt en Stacy net een trap doet, schiet haar fiets tegen die van de gids en voor ze het weet ligt ze in het gras, ze mankeert gelukkig niets, ze is alleen wat geschrokken. Als we net na een bocht stoppen om een foto te maken valt er een flinke tak uit een palmboom net achter Peter op de grond, dat brengt hij er goed vanaf. We stoppen bij een indonesische familie en de gids legt uit hoe het terrein is opgebouwd, meteen achter de poort een muurtje waar ze elke dag offeren om kwade geesten tegen te houden, het huis voor de ouders staat in het noorden, de ceremonieplek in het oosten, het huis voor de kinderen in het westen (eventueel meerdere als er meer kinderen zijn) en de keuken in het zuiden, in het midden de rijstvoorraad in een schuur. We eten daar meteen een verse fruitsalade. Verder fietsen maar weer, Greenbuku heeft een aantal rijstvelden gevuld met lotus bloemen en er een lounge plek met warung bij gemaakt, het ziet er heel fleurig en vrolijk uit en om dat het nog ochtend is zijn de lotus bloemen nog helemaal open, 's middags sluiten ze zich voor de felle zon. We genieten van een koude cola onderuit gezakt in de zitzakken. Het laatste stuk dalen we veel, we gaan weer richting Ubud centrum, nog een rijstveld view waar je ook ee track kunt lopen maar het is hier zo druk dat we snel verder gaan. Na het inleveren van de fietsen krijgen we een lunch bij de Black Pearl aan de overkant van de straat, leuke tekst op het bord bij binnenkomst: " skinny people are easier to kidnap, so eat".

Als Stacy in het zwembad ligt is ze blij dat ze de fietstocht heeft overleefd, die handremmen en dan dat afdalen, kei-eng!!

Tempels en apenbos

Na een overheerlijke banana pancake met honing en chocoladesaus gaan we het wagen, Peter is weer redelijk opgeknapt. In Bismastraat vraagt een enthousiaste man met zwarte krulletjes of we vervoer nodig hebben en we gaan met hem 2 tempels bezoeken die ten noordoosten van Ubud liggen. Ubud uitkomen is een ramp, tis hier de hele dag door keidruk, maar eenmaal buiten Ubud door dorpjes en langs rijstvelden is het geweldig mooi. Chauffeur Arga is ook rijstteler (geweest) en vertelt honderduit over de verschillende soorten rijst, hoe lang de groeitijd is en hoe vaak ze kunnen telen per jaar. We stoppen bij een veld waar een viertal mensen aan het oogsten zijn en we krijgen weer uitleg. Het merendeel van het oogsten is nog steeds handwerk en het is zwaar werk, de korrels worden er afgeslagen, de stengels ertussen uit gezeefd, daarna wordt de rijst thuis voor het huis, op straat op een mat te drogen gelegd, het liefst op asfalt want dan droogt de rijst sneller door de warmte van de zon en van het asfalt. Weten we ook weer!

Terwijl we bij het oogsten staan te kijken komen er een aantal wandelaars voorbij, het zijn nederlanders die een vierdaagse lopen op Bali, elke dag 20 km en het is al erg warm, maar ze gaan gestaag door, petje af hoor.

Bij de Gunung Kawi tempel hebben ze nieuwe gedeelten bereikbaar gemaakt, dus het is wat groter geworden. Dit is een van de oudste en grootste tempels op Bali.

Gids Arga gaat met ons mee naar Tirta Empul tempel en legt van alles uit. Hier ontspringt een waterbron die als heilig wordt beschouwd omdat het geneeskrachtig zou zijn en de mensen komen hier dan ook baden in het bronwater en nemen bronwater mee naar huis.

Terug in Ubud eten we wat in een warung. We gooien wat overbodige spullen binnen in onze hostel.

En door, naar het apenbos, de entree ligt nog geen 100 m van onze hostel vandaan. Er leven zo'n kleine 700 apen in groepen in deze jungle en er zijn 2 tempels en een waterbron en je kan er een route lopen. Ondanks dat we onder de bomen lopen is het heel erg warm en vochtig en het zweet gutst overal uit. De apen verplaatsen zich in groepen en als er ergens gevochten wordt, komen er hordes aan rennen om zich ermee te bemoeien. Op een paar plaatsen kun je bananen kopen om de apen te voeren en die klimmen dan op je om een banaan te pakken. Dat heeft Stacy niet nodig, haar wens wordt vervuld want er klimt spontaan een aap op haar schouders en lift een eindje mee, de aap voelt veel zachter dan ze had verwacht en ze vindt het geweldig. Ze wil er nog steeds eentje meenemen naar huis.

Jarig op Bali

Jullie allemaal bedankt voor jullie felicitaties, heel leuk dat jullie aan mijn verjaardag gedacht hebben! Carla (mede namens pa en ma) was de 1e net iets over 6 u Bali-tijd. Natuurlijk ook bedankt voor al jullie reacties, superleuk dat jullie een beetje meereizen.

Je zal maar jarig zijn op Bali, das toch wel bijzonder!

De avond ervoor en nacht flink gespookt omdat Peter buikgriep had en met enige regelmaat zijn bed uit moest. Vandaag heeft hij dan ook tot begin van de middag bijgeslapen en gelukkig bleef er toen wat in. Dus maar geen excursie vandaag, beetje in de buurt van de zieke blijven.

Stacy en ik zijn samen een taartje gaan eten, heel lekker en Stacy trakteerde. Verder hebben wij vrouwen de was gedaan, het was tenslotte maandag, dat wil zeggen, vanochtend de was naar de laundry gebracht en vanavond weer opgehaald, hihi.

Rond het middaguur als de dames in het zwembad liggen, komen de apen in de tuin, Stacy vindt het geweldig en wil er wel een mee naar huis. Het personeel jaagt ze terug naar Monkey Forrest, wat hier vlakbij is. Wel apart dat de apen zo dichtbij leven, ze lopen 's middags hier ook gewoon in de straat.

In de middag knapt Peter wat op en hij heeft vanavond een noodle soepje gegeten. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter en kunnen we weer op pad.

Rijstvelden in Jatiluwith

Rugzakken worden weer ingepakt want na het ontbijt gaan we richting Ubud, Stacy heeft alles er al in zitten denkt ze, maar er hangt nog een handdoek, liggen nog slippers maar past er nog allemaal in. We hadden ook alle 3 heel beschaafd ingepakt, zo rond de 13 kg dus ruimte over.

Chauffeur Guddee, zelfde van gisteren, kiest een shortcut ipv de doorgaande weg, Stacy zit voorin en ziet hele steile weggetjes op zich afkomen, Guddee moet soms zelf terug in zijn 1 en de airco gaat uit om wat meer trekkracht te hebben. Maar de route is prachtig, ook door dorpjes en we zien zelfs een aantal dappere fietsers op mountainbikes deze pittige klim nemen. De top is ca. 1800 m en als we die voorbij zijn hebben we subliem zicht op 2 meren met een paar dorpjes.

Na 2 uur door de bergen komen we bij Jatiluwith, dat bekend staat om zijn mooie uitzichten op de rijstvelden. Er is in die 3 jaar het een en ander veranderd, we betalen nu entree, er zijn een aantal tracks van verschillende tijdsduur uitgezet door de rijstvelden. Er is zelfs een warung ingericht in het veld waar we meteen maar wat drinken met uitzicht op de velden. De rijst staat hoog, is bijna oogstklaar maar ligt op diverse plaatsen plat, nee dat zijn geen rijstcirkels maar helaas voor de boer is de rijst plat gewaaid, dus groeit nu niet meer en is moeilijker te oogsten. We dwalen een uur rond en schieten mooie plaatjes.

De warungs boven aan de weg hebben plaats gemaakt voor nieuwbouw en er is veel bijgekomen, wel jammer maar waarschijnlijk wel nodig voor de stroom toeristen in de zomer.

Nog steeds via binnenwegen rijden we verder naar Ubud en we checken in bij Indira Cottage aan het eind van Jalan Bisma en dichtbij Monkey Forest Road. Na een welkomstdrankje zetten we de tassen in de kamers, wij beneden en Stacy boven met uitzicht op zwembad. Het ziet er goed uit, maar dat wil hier niet zeggen dat er dan geen beestjes kunnen zitten.

Nog net voor het donker wordt doen we een rondje en zoeken alvast een leuke warung om straks te gaan eten. Peter is niet fit en duikt zijn bed in, Stacy en ik gaan wat eten in de warung. Het begint een beetje te regenen, heu, nog niet meegemaakt hier, als we teruglopen langs de wjnkeltjes regent het al wat harder. Peter is koortsig en we halen een dekentje voor hem, antigrippine erin en het bed weer in. Nog niks vastgelegd voor morgen, eerst ff kijken hoe het met Peter gaat.