Onder het ontbijt horen we een hoop gekrijs en we zien de bomen flink schudden in het apenbos, een paar seconden later komen er tientallen apen uit het bos de kant van de bewoonde wereld op via de rivier, ze hebben er de vaart in en krijsen nog steeds, het is geweldig om te zien, ze springen en klauteren overal op en langs, over stroomkabels, langs de betonnen muren, over dakens, door tuinen. Het zijn er zeker honderd. Totdat de mensen van de hotels ze in de gaten krijgen en ze de apen met water uit de tuinslang of met een katapult terug richting bos dirigeren. De hele meute draait zich om en ze keren langzaam aan weer terug richting bos, intussen hebben wij een paar mooie filmpjes gemaakt, dit was een bijzonder schouwspel tijdens het ontbijt en maak je niet zomaar mee.

Ingesmeerd tegen de zon, water mee in de rugzak, petten op en we zijn klaar voor een ochtendje fietsen in de omgeving van Ubud. We doen een halve dag ipv een hele omdat Peter nog niet helemaal de oude is. De rode fatbikes (met dikke banden) staan al klaar en omdat we ook uphill gaan hebben we e-ondersteuning hihi, vind ik stiekem ook best fijn, iets minder inspannend. Eerst ff oefenen in Bismastraat, Stacy vindt de e-bike wel wennen en vooral de handremmen vindt ze eng. Komt vanzelf goed, kwestie van ff wennen zeggen wij! Tis rechts schakelen en links de e-ondersteuning meer of minder mee laten werken. Inderdaad ff oefenen en we kunnen op weg, oh ja en we moeten niet vergeten dat we links moeten rijden. De gids voorop en we zijn weg, we steken de drukke Raya Ubud over en we beginnen aan een steil en smal pad richting rijstvelden, af en toe een tegenligger en we komen ook een aantal wandelaars tegen. Leuke route, soms beetje modderig en als de gids plotseling remt en Stacy net een trap doet, schiet haar fiets tegen die van de gids en voor ze het weet ligt ze in het gras, ze mankeert gelukkig niets, ze is alleen wat geschrokken. Als we net na een bocht stoppen om een foto te maken valt er een flinke tak uit een palmboom net achter Peter op de grond, dat brengt hij er goed vanaf. We stoppen bij een indonesische familie en de gids legt uit hoe het terrein is opgebouwd, meteen achter de poort een muurtje waar ze elke dag offeren om kwade geesten tegen te houden, het huis voor de ouders staat in het noorden, de ceremonieplek in het oosten, het huis voor de kinderen in het westen (eventueel meerdere als er meer kinderen zijn) en de keuken in het zuiden, in het midden de rijstvoorraad in een schuur. We eten daar meteen een verse fruitsalade. Verder fietsen maar weer, Greenbuku heeft een aantal rijstvelden gevuld met lotus bloemen en er een lounge plek met warung bij gemaakt, het ziet er heel fleurig en vrolijk uit en om dat het nog ochtend is zijn de lotus bloemen nog helemaal open, 's middags sluiten ze zich voor de felle zon. We genieten van een koude cola onderuit gezakt in de zitzakken. Het laatste stuk dalen we veel, we gaan weer richting Ubud centrum, nog een rijstveld view waar je ook ee track kunt lopen maar het is hier zo druk dat we snel verder gaan. Na het inleveren van de fietsen krijgen we een lunch bij de Black Pearl aan de overkant van de straat, leuke tekst op het bord bij binnenkomst: " skinny people are easier to kidnap, so eat".

Als Stacy in het zwembad ligt is ze blij dat ze de fietstocht heeft overleefd, die handremmen en dan dat afdalen, kei-eng!!