Na een overheerlijke banana pancake met honing en chocoladesaus gaan we het wagen, Peter is weer redelijk opgeknapt. In Bismastraat vraagt een enthousiaste man met zwarte krulletjes of we vervoer nodig hebben en we gaan met hem 2 tempels bezoeken die ten noordoosten van Ubud liggen. Ubud uitkomen is een ramp, tis hier de hele dag door keidruk, maar eenmaal buiten Ubud door dorpjes en langs rijstvelden is het geweldig mooi. Chauffeur Arga is ook rijstteler (geweest) en vertelt honderduit over de verschillende soorten rijst, hoe lang de groeitijd is en hoe vaak ze kunnen telen per jaar. We stoppen bij een veld waar een viertal mensen aan het oogsten zijn en we krijgen weer uitleg. Het merendeel van het oogsten is nog steeds handwerk en het is zwaar werk, de korrels worden er afgeslagen, de stengels ertussen uit gezeefd, daarna wordt de rijst thuis voor het huis, op straat op een mat te drogen gelegd, het liefst op asfalt want dan droogt de rijst sneller door de warmte van de zon en van het asfalt. Weten we ook weer!

Terwijl we bij het oogsten staan te kijken komen er een aantal wandelaars voorbij, het zijn nederlanders die een vierdaagse lopen op Bali, elke dag 20 km en het is al erg warm, maar ze gaan gestaag door, petje af hoor.

Bij de Gunung Kawi tempel hebben ze nieuwe gedeelten bereikbaar gemaakt, dus het is wat groter geworden. Dit is een van de oudste en grootste tempels op Bali.

Gids Arga gaat met ons mee naar Tirta Empul tempel en legt van alles uit. Hier ontspringt een waterbron die als heilig wordt beschouwd omdat het geneeskrachtig zou zijn en de mensen komen hier dan ook baden in het bronwater en nemen bronwater mee naar huis.

Terug in Ubud eten we wat in een warung. We gooien wat overbodige spullen binnen in onze hostel.

En door, naar het apenbos, de entree ligt nog geen 100 m van onze hostel vandaan. Er leven zo'n kleine 700 apen in groepen in deze jungle en er zijn 2 tempels en een waterbron en je kan er een route lopen. Ondanks dat we onder de bomen lopen is het heel erg warm en vochtig en het zweet gutst overal uit. De apen verplaatsen zich in groepen en als er ergens gevochten wordt, komen er hordes aan rennen om zich ermee te bemoeien. Op een paar plaatsen kun je bananen kopen om de apen te voeren en die klimmen dan op je om een banaan te pakken. Dat heeft Stacy niet nodig, haar wens wordt vervuld want er klimt spontaan een aap op haar schouders en lift een eindje mee, de aap voelt veel zachter dan ze had verwacht en ze vindt het geweldig. Ze wil er nog steeds eentje meenemen naar huis.